نسخه قابل چاپ

وسوسه

آنگاه که دانه ای نمی میرددیگرجوانه ای درکارنخواهدبودتازندگی ازسرگیردحال که چنین است بایدپذیرفت که زندگی پیوسته هروجهش ازنهایت اندوه ونومیدی ومرگ آغازمیشودکه شایدبازتاب هنری وشاعرانه ی آن اندوه،رقص ِاشک مستان باشد.

سرشک میکندامشب به چشم مستان رقص

که داده است ندانم به یادمستان رقص؟

پس جامی گران ازآن می برگیرکه چون مست شوی،عشق به سراغت می آیدوچون عاشق شوی مستیت پایدارمیشودوترس ازتومیگریزد.چگونه میتوان صاحب قلبی نبودکه پیوسته درآن مقدس ترین آتش جهان شعله ورباشد؟مگرجزاین میتوان سرمای گورِزندگی رابه گرمای گهواره‌ی کودکی تبدیل کرد؟به دل غمبارمباش که سرانجام درجدالی که درروح ِتابناک ِجوانت برپاست جنسیت خاکی توبرتقدس آسمانی غلبه میکندوبه هنگامه‌ی‌ این پیروزی ِفخیم،وسوسه‌ی چیدن،انگشتان ِآتش گرفته‌ی پنجه اشتیاق تورابه سمت شاخه ای خواهدبردکه سیب سرخی ازآن آویزان است؛حتی اگراین شاخه به درختی ازباغ خداتعلق داشته باشد!

این دریافت شایدوسوسه ی همان انگیزه ی تابناکی باشدکه برلبه ی تیغ تیزشمشیرهملت ،قهرمان بلا منازع تردیدشکسپیربزرگ چنان به رقص درآمدکه سرانجام اوراازکوره راه تاریک تردیدبه راه خوش انتخاب کشید،هملتی که سربه سودای دل دونیمی سپرده وگفته بود:

"بودن... یا نبودن ...مسئله این است ...!آیا شایسته ترآنست که،ضربه های روزگارنامساعدراتحمل کنیم یا سلاح نبردبه دست بگیریم ودرمبارزه ی مرگباربادریای مصائب آنهاراازمیان برداریم ؟مردن ...خفتن ...خفتن وشایدخواب دیدن.آه ...مانع همینجاست !درآن زمان که این کالبدخاکی رابه دوراانداخته باشیم ،دران خواب مرگ ،شایدرویاهای ناگواری ببینیم.ترس ازهمین رویاهاست که عمرمصیبت باررااینقدرطولانی میکند.زیرااگرشخص،یقین داشته باشدکه بایک خنجربرهنه میتواندخودراآسوده کند،کیست که دربرابرلطمه ها وخفت های زمانه ،ظلم ظالم، تفرعن متکبر،دردهای عشق شکست خورده وتحقیرهائی که لایقان صبورازدست نالایقان میبینندتن به تحمل دردهد...؟

روی برگهای دیگرخیزران کلیک کنید:

_دقیقه نود

http://one4allall4one.blogsky.com

_کنج دنج بهشت نقاشان جهان

http://kongedengebeheshtenaghashan.blogsky.com

_غوغای ستارگان

http://ghoghaysetaregan.blogsky.com

_ازین روزهای خاکستری

http://azinroozhaykhakestary.blogsky.com

_اهورا

http://a-hu-ra.blogsky.com

_صورتگران