انیمیشن ِرویاوکابوس دخترک یتیم

Your image is loading...

رویا

آن شب،ازشیشه ی شکسته ی پنجره همین اتاق،ماه ِیکی ازماه های پاییزی رادرژرفای آسمان ِلاجوردی می دیدم که صبورانه به هاله نشسته درانتظار ِبارانی بودکه دیریازودازراه می رسیدودرکنج ِاین محنت کده، دخترکی باپیراهن چیت ِگل دارکه درجمع لشگرعروسک های دست ساز ِخویش سربربالین،آرام خفته بود.زیر ِنور ِاندوه باری که ماه،باگشاده دشتی ومهربانی بغل بغل بی منت وبی دریغ و سخاوتمندانه به درون می ریخت.ودرسایه روشن ِپرملال ِاین نورپردازی ِحزن انگیزمی شدآبشا ر ِسیاه و جادویی گیسوان ِدخترک رادیدکه روان می شدوکِش می یافت تامیدا نی که عروسک هابرآن حلقه بسته بودندباچشم های به برق ِنگاه های ثابت و مهربان گشوده وهریک درنی نی چشمان ِخودبه رنگی ازهزاررنگ ِپر ِطاووس.مگرنه اینکه میگویند:"گیس،آب ِدل رامیخورد،هرچه دل خوش ترگیسوشاداب تر!"پس شادی،دراین دل ِکوچک ِپردردوتمناوحسرت کجا وآبشارِسیاه وبلندوبراق ِاین گیسوان ِبلند کجا؟حس می کردم دخترک خواب می دید"کهن سالی ِ"خویش باقامتی استواروگردن ِافراخته،راضی، سرافرازومغرور،شادوسبک بار،با گیسوانی به سپیدی برف،عینک به چشم وعصا به دست،که می خواندلشگرعروسکهاراتک تک،وهریک به نام،بامهر ِمادری،همچون فرزندانش به دلخوشی،ازلذت ِرضایت ِپایان سختی ها!

کابوس

خواب می دید کهن سالی خویش لب سوخته و فرومانده ودرهم شکسته،نالان و گریان وسپید موی،سالیان درازگذرانده به نازایی بی یارویاور،عصا زنان می گذشت وناپدید می شدازخم ِکوچه ای خاک آلود زیرآسمانی که ازآن بیرحمانه وبی وقفه شراره ها ی آتش فرومیریخت،خواب می دیدکهن سالی خویش ایستاده استواراما نگران بر فرازکوهی به نگاهبانی ولشگر ِعروسک هادردشت ِسبز ِگشاده دست درکار ِزمین و کاشت،که ناگهان ابری سیاه درافق پدیدارمیشود،کلاغان ِسیاه غیه کشان پَرمی کشند،ازدل ِابرهای تیره باد ِسردی میوزد،دیوی شمشیر به دست به دشت پامی گذاردولشگرعروسک هارایک به یک ازدم ِ تیغ تیز بیدریغ می گذراند.سپس درمیان ِدشت،خرمن ِآتشی می افروزدو اجساد ِعروسک هارایک به یک به آتش میاندازد!حس کردم خواب می دیدایستاده باقامتی خمیده ودسته ای نیلوفر ِسیاه ِماتم ازگیسوان سفید برگرفته به دستان وچون شاخ ِخشک ِدرختان به سال ِخشکسالی، فروشکسته ودرمانده کنار آتشی سردکه دیگریک سربه خاکسترنشسته بود!