سه پایه

                              

سه پایه

واین رسم حکیمان است که سه چیزرااس واساس دارند دوستی های ماندگار که گردوکس یادوقوم بپذیرندوعمل کنندفراروندبه آسمان آبی ومصفای دوستی وگرنپذیرندفروروندبه مغاک سردوتیره دشمنی وتنهائی.

_اینکه نخست به دوستی هرکس رااعتراف باشدبه بدبختی بی حدوحصرخود وپذیرفتگاری بدبختی بی پایان دوست که این ساده ترین کلام بیان نیازمتقابل باشد.

_دویُم ترک گویند ادعای اساس ِمعصومیت ِخویش که هیچکس معصوم می نبوده ونباشدبه دورانهاکه دراقوال دانایان است که:"آنجا که صحبت ازتقوا وفضیلت آدمیان به میان  آیدیک پای کارمی بلنگد"

_وسیُم خویش دانای کل ندانندوادعای زرنگی نکننددربوستان پرگل دوستی که دراین حالت هرکس رارسد که چون کاستی آرد به دانائی لاجرم وی را چاره نباشدجزاینکه حیلت پیشه کندوحیله هجمه به خرددوستی تلقی میگردد و خرپنداری

جزرعایت این سه اصل مکافات پیش آید دردشواریهای رفتار آدمیان